Dok pojedine države omogućavaju svojim građanima da i po nekoliko sedmica uživaju na odmoru, postoje one kod kojih je rad na prvom mjestu.
Tako je Luksemburg zemlja u kojoj radnici imaju pravo na 36 dana odmora godišnje, a Kina svojim zaposlenima daje svega pet radnih dana godišnjeg odmora.
Naime, kineski zakon o radu propisuje da svi oni koji imaju radno iskustvo kraće od 10 godina, ostvaruju pravo na svega pet radnih dana godišnjeg odmora. Broj dana godišnjeg odmora raste srazmjerno trajanju karijere, pa tako oni koji rade duže od 10, a manje od 20 godina mogu odmarati 10 dana godišnje, a oni koji rade duže od 20 godina imaju godišnji odmor u trajanju od 15 radnih dana.
Naravno, to nisu jedni dani u godini kada Kinezi nisu uposleni. U Kini radna sedmica traje šest dana, a pored slobodnih dana tokom sedmica, građani su slobodni i tijekom državnih praznika kojih u ovoj državi ima ukupno 11.
Totalna suprotnost Kini je jedna od najmanjih zemlja na svijetu – Luksemburg. U ovoj državi, svi stariji od 55 godina bez obzira na dužinu radnog staža imaju pravo na čak 36 radnih dana godišnjeg odmora.
Građanima koji imaju više od 50, a manje od 54 godine, godišnji odmor traje dva dana kraće – 34. Oni koji nisu prešli 50 godina, odmaraju 32 radna dana godišnje. Uz to, Luksemburg ima 11 državnih praznika, tokom kojih se također ne radi.
Srbija se, kao i većina zemalja na svijetu, nalazi na zlatnoj sredini između Kine i Luksembruga po broju dana godišnjeg odmora. Zaposleni imaju pravo na godišnji odmor u trajanju od 20 radnih dana. Identična je situacija i u Albaniji, Australiji, Belgiji, Bosni i Hercegovini, Bugarskoj, Hrvatskoj, Cipru, Češkoj, Njemačkoj, Grčkoj, Mađarskoj, Iraku, Španjolskoj, Crnoj Gori, Severnoj Makedoniji, Rumunjskoj, Rusiji, Sloveniji i Švicarskoj.
Nešto više sreće imaju oni koji žive u Španijij – 22 dana, oni u Finskoj, Francuskoj, Austriji ili Švedskoj odmaraju tri dana duže, piše CDM. Kada je riječ o državama u kojima radnici imaju pravo na kraće odmore na vrhu liste nalazi se Japan. Ova zemlja je druga nakon Kine po trajanju godišnjeg odmora.
Naime, u ovoj državi u oni koji tek počinju radni odnos imaju pravo na deset dana godišnjeg odmora. Sa svakom narednom godinom staža, dužina njihovog odmora se povećava za jedan dan, dok ne dođe do krajnje granice od 20 dana godišnjeg odmora. Mali broj dana godišnjeg odmora ima i Turska u kojoj se broj slobodnih dana povećava po istom principu.
Oni koji rade manje od pet godina imaju pravo na odmor od 14 radnih dana, 20 radnih dana imaju oni koji rade do 15 godina i 26 dana oni koji imaju više od 15 godina staža. Kako dani godišnjeg odmora nisu jedini tokom kojih zaposleni odmaraju, predah od rada omogućavaju i državni praznici.
Ali, postoje i države poput Jamajke i Iraka, koji u radnom kalendaru imaju državne praznike, ali to nisu neradni dani. Dakle, građani Iraka pored slobodnih dana tijekom sedmice, imaju pravo na još samo 20 dana godišnjeg odmora, dok državljanima Jamajke godišnji traje svega 10 radnih dana.
